Verwacht nooit meer van je paard dan wat je van jezelf kan verwachten
– Klaus Hempfling-
Daar wil ik nog aan toevoegen, ….van jezelf kan en mag verwachten
Nu niet gelijk gaan steigeren 😉. Ik zeg niet dat je niets mag verwachten ..
Het uitgangspunt is; verwachting
Het is heel normaal dat, als je voor een baas werkt, hij van je mag verwachten dat je op tijd komt en je werk naar afspraak nakomt.
Het is heel normaal dat, als je aan het verkeer deelneemt, je verwacht dat anderen, net als jij, zich houden aan de verkeersregels
Dit zijn voorbeelden van verwachtingen die in een gemeenschap gewaardeerd worden.
Aan de andere kant willen wij vaak maar al te graag aan de verwachtingen van anderen voldoen;
– om aardig gevonden te worden is wel de meest voorkomende, in de breedste zin
– je gedrag zo aanpassen aan die van een ander omdat je denkt dat dit verwacht wordt
Verwachting is zo in ons systeem geautomatiseerd dat er maar weinig mensen zijn die vanuit hun Zelf-basis geen verwachtingen meer hebben.
Bij bewustwording van dit ‘aanpassen aan verwachtingen’ is een stukje zelfreflectie niet uitgesloten.
Kun jij met volle overtuiging zeggen: ik pas mij niet aan aan de verwachting van anderen…..
Ik niet helaas, het komt dagelijks voor dat ik mijzelf betrap hierop en zeg dan in stilte: ‘de volgende keer niet meer’
Soms is het tactisch en praktisch om je aan te passen, in gesprekken waarbij iemand zo overtuigd is van zijn of haar mening, is het tactisch en praktisch om alleen maar te luisteren en niet in discussie te gaan….. Tenslotte mag een ander een andere mening hebben, toch!? We mogen dan onze mening hebben, je hoeft hem niet altijd uit te spreken.
Dit kun je ook toepassen bij en in een training/omgang met jouw paard of een paard. Wanneer jij zonder verwachting iets samen met je paard doet, heeft je paard weinig tot geen weerstand. We gaan proberen is het keyword! Wanneer jouw insteek is, ik verwacht dat hij dit en dat vandaag voor elkaar gaat krijgen of, ik verwacht van mijzelf dat het vandaag moet lukken, stap je eigenlijk al dwangmatig op je paard, of als je grondwerk doet of longeert, hetzelfde. Jouw gedachten en lichaamstaal zijn jouw paard niet vreemd, die ‘leest’ hij als de beste. Je paard komt al in ‘spanning’ omdat jouw mind and body dit al ruim van te voren aangeven.
Er is geen ruimte voor eigen interpretatie en uitvoering van je paard, er is geen ruimte meer om te kunnen zien of je paard hier nog niet aan toe is of wellicht ergens pijn heeft, jouw verwachting maakt je blind voor dit ‘zien’. De verwachting is immers daar en, soms hoog.
Maar, ook geen ‘zien’ meer naar jezelf! Kun of ben je wel zover om dit uit te voeren…., doe je dit omdat in je omgeving gezegd wordt; geef hem op zijn donder, hij is lui, niet zeiken gewoon doen, wat.. doe je dat nog niet…enzovoort
Vanuit waar komt dan deze verwachting????? Wellicht van de ander…of jouw eigen lat ligt hoog. Kun je sch#t hebben aan je omgeving en alles op jouw tempo en het tempo van je paard doen, wil je dit alles eigenlijk wel met je paard…???
Wanneer jouw eigen lat hoog ligt, verwacht je vaak teveel van jezelf, jouw eigen te hoog gegrepen ambitie leg je, ongemerkt, bij anderen neer, in dit geval bij je paard.
Samen met je paard iets doen, rijden, grondwerk, longeren is nog altijd iets wat je in samenwerking met elkaar moet klaren. Wanneer jouw lat te hoog ligt, komend vanuit jezelf of vanuit de verwachting van anderen, kun je niet meer spreken van samenwerken maar, de ander iets dwangmatig éénzijdig opleggen.
Soms zie je dit weleens als volgt; je dag was ruk, werk ging niet lekker, thuis gezeur en ga zo maar door. Dan ga je naar je paard en leg je ongemerkt en onbedoeld hoop ik, jouw ‘dit moet goed gaan’, en jouw geïrriteerdheid neer bij je paard. Het hoeven uitkrabben lukt niet, met borstelen, opzadelen is je paard ontwijkend, stout en geïrriteerd. Jouw verwachting en ergernis groeit met de seconde. Je verwachting, ‘kun je niet normaal doen’ staat met hoofdletters in je hoofd en spreekt ze uit.
Paarden zullen altijd reageren op jouw gedrag en intentie!
Verwacht dus niet het onmogelijke van het paard, hoog sensibel als ze zijn.
De uitdrukking ‘blijf bij jezelf’ is van toepassing. Het handelen uit het voorbeeld, is niet jouw Zelf-basis. Wat had je kunnen doen; ga naar je paard, erken dat je geïrriteerd bent, vraag in deze toestand van zijn dan niet die simpele dingen die je dagelijks doet en je paard ‘weet’ wat je bedoeld maar, blijf in de stal, adem 10x diep in en uit, blaas je irritatie weg, je paard ervaart(mind and body) jouw wil niet meer geïrriteerd te zijn. Door deze handelingen word je zelf ook rustig en komt de bezinning dat je paard er ook niets aan kan doen, aan jouw irritatie. Je paard zal je beter van dienst zijn tijdens het hoeven krabben en borstelen.
Blijf bij je eigen tempo en dat van je paard. Blijf bij je eigen ervaring, intentie en gevoel, luister daar naar en, naar die van je paard.
En als anderen daardoor jouw maar raar vinden, roddelt en /of vervelend gedrag gaat vertonen, so be it!! Jij bent eerlijk tegenover jezelf, dus ook tegenover je paard!
Tijdens mijn cursussen die ik geef, komt dit onder andere sterk naar voren. Samen de klus klaren is ook echt samenwerken. Wanneer ik een paard of mijn eigen paard behandel, doe ik dit in rust, in het ritme van het paard! En, op uitnodiging!
Wanneer jij last van je rug hebt bijvoorbeeld en iemand gaat ongevraagd aan je rug zitten, zal dit niet altijd gewaardeerd worden. Maar wanneer jij besluit een fysiotherapeut te gaan bezoeken, nodig je die eigenlijk stilzwijgend al uit om jouw rug te behandelen.
Bij paarden geven mijn body and mind de uitnodiging aan het paard, het paard geeft signalen waar ik aan kan zien of de uitnodiging geaccepteerd wordt. En gelukkig kan iedereen dit leren 😊
Wanneer ik ongevraagd ga poken in het lichaam van een paard, zal deze vrij snel in spanning komen en blijven. Weer de anticipatie!
